Rozwój naukowy i praca zdalna
Doświadczenia zagraniczne wnoszą ogromną wartość do ścieżki edukacyjnej pracowników ochrony zdrowia. Zaczynając od studenckich wymian naukowych, przez międzynarodowe staże młodych medyków, aż po wyjazdy starszych, doświadczonych specjalistów, by uczyć kolejne pokolenia w innych krajach – każda z takich podróży zmienia perspektywę patrzenia na system ochrony zdrowia.
Jednak od czasu, kiedy pandemia zagościła w naszym życiu, w rozmowach często przewija się magiczne słowo “workation”. Powstało z połączenia angielskich terminów “work” i “vacation” i oznacza nic innego, jak wyjazdy połączone z pracą, bez konieczności brania urlopu. Workation stało się popularne na początku pandemii, gdy większość firm wprowadziła obowiązek pracy zdalnej. Z czasem okazało się, że ten tryb sprawdza się bardzo dobrze również poza lockdownem. Nawet kiedy obostrzenia zostały ograniczone i pojawiła się możliwość powrotu do pracy biurowej, wiele osób preferuje pracę zdalną, a pracodawcy rozszerzają jej reguły, chociażby poprzez oficjalne umożliwienie wykonywania swoich obowiązków z zagranicy (co wiąże się m.in. z kwestiami ubezpieczeń).
Czy workation jest popularne także wśród personelu medycznego? Z początku myśl ta wydaje się abstrakcyjna – jak można wykonywać pracę w szpitalu w trybie zdalnym? Okazuje się jednak, że w realiach telemedycyny ta forma staje się coraz popularniejsza także wśród medyków.
“Workation” medyków – bardziej work, mniej vacation
Rozdzielmy jednak dwie rzeczy i zacznijmy od rozwoju naukowego za granicą, czyli najpopularniejszej medycznej definicji “workation”. Dla większości przedstawicieli zawodów medycznych oznacza to po prostu wyjazd na wymianę naukową czy staż, który łączą ze zwiedzaniem świata.
Zalety medycznego kształcenia zagranicznego są niezliczone: poznajemy innowacyjne metody leczenia, operujemy odmiennych sprzętem, szlifujemy języki, odkrywamy różnorodne sposoby podejścia do komunikacji z pacjentem, uczymy się, jak leczyć przypadki niespotykane w naszym rodzinnym regionie. Wielu medyków powracających z zagranicy czuje się zainspirowanych aby wprowadzić innowacje w swojej macierzystej placówce. Często po powrocie bardziej docenia także to, co oferuje praca w kraju (atmosferę, możliwości diagnostyczne, sprzęt… nie wszędzie za granicą jest tak różowo, jak nam się wydaje).
Jakie formy może przybierać rozwój naukowy pracowników ochrony zdrowia za granicą?
- studenckie wymiany naukowe (w tym ERASMUS)
- stypendia przyznawane przez uczelnie i instytucje naukowe
- staże i fellowshipy
- wyjazdy na konferencje, sympozja, projekty
- praca laboratoryjna w zespołach badawczych
- studia podyplomowe na uczelniach zagranicznych
- wolontariaty, wyjazdy z fundacjami charytatywnymi
- zatrudnienie w placówkach zagranicznych (na stałe lub jako konsultant)
To tylko kilka z wielu możliwości kształcenia się za granicą. Zazwyczaj jedyne, co wystarczy zrobić, to znaleźć placówkę, z którą współpraca nas interesuje i… napisać maila. Po wykonaniu tego pierwszego kroku dalsze formalności często są łatwiejsze, niż początkowo mogłoby się to wydawać
Niestety, wyjazdy naukowe medyków zostały znacznie ograniczone przez pandemię. Wiele wymian i umów zagranicznych zostało anulowanych. Telemedycyna otwiera jednak inne możliwości.
Telemedycyna pozwala na więcej
Wyjazdy medyków nie zawsze muszą wiązać się z rozwojem naukowym. Obecnie postępy w telemedycynie pozwalają wyjechać bez konieczności brania urlopu czy rezygnacji z dotychczasowej pracy. Co prawda nie dotyczy to wszystkich medyków, głównie tych lekarzy i lekarek, a także psychoterapeutów i psychoterapeutek, którzy świadczą usługi telemedyczne. Wówczas do konsultacji z pacjentami potrzeba jedynie dobrego sprzętu i łącza internetowego. System ten ma również zastosowanie w przypadku konsultacji medyków z innymi specjalistami z całego świata, nawet podczas wykonywania operacji – w wielu salach operacyjnych chirurdzy mają możliwość zdalnego połączenia się z zespołem.
Każdy pracownik ochrony zdrowia, decydując się na prowadzenie telekonsultacji, ma obowiązek zapoznać się z podstawowymi zasadami udzielania świadczeń telemedycznych, czyli przepisami prawnymi obowiązującymi w tym zakresie.
Możliwość wyjazdu za granicę na dłużej bez konieczności przerywania pracy jest niewątpliwie dobrą próbą dla tych pracowników ochrony zdrowia, którzy myślą o wyprowadzce z kraju. Przed podjęciem ostatecznej decyzji warto pomieszkać chwilę w danym miejscu, poznać problemy życia codziennego, specyfikę pracy zagranicznej, nawiązać osobiste relacje z zespołem medycznym w placówce, w której rozważamy stacjonarną pracę. Jest duża szansa, że wspomniane aspekty wpłyną na nasz finalny wybór. Praca zdalna zdecydowanie ułatwia sprawdzenie ich na własnej skórze.
W gąszczu formalności nie zapomnij o swoim bezpieczeństwie
Planowanie wyjazdu zawsze wiąże się z załatwianiem wielu formalności. Poza tymi podstawowymi (loty, noclegi, teraz również dokumenty covidowe), należy też pamiętać o dokumentach związanych z organizacją wymiany, stażu czy pracy za granicą (umowy ze szpitalem, wizy naukowe, listy motywacyjne, referencje…). Przy ogromie spraw administracyjnych łatwo zapomnieć o swoim bezpieczeństwie i zdrowiu podczas pobytu zagranicznego. Nasza polisa INTER Tour pozwoli Ci skupić się na celu wyjazdu naukowego, czyli edukacji i zdobywaniu nowych doświadczeń. Ubezpieczenie turystyczne, które oferujemy, skierowane jest do wszystkich przedstawicieli zawodów medycznych i studentów. Zabezpiecza przez cały rok i podczas każdej podróży, prywatnej czy służbowej. Pełną ofertę INTER Tour znajdziesz tutaj. Życzymy Ci bezpiecznego i wartościowego wyjazdu!
Referencje:
- “Podstawowe Zasady Udzielania Świadczeń Telemedycznych”, Fundacja Telemedyczna Grupa Robocza, kwiecień 2020 (http://telemedycyna-poradnik.pl/api/file/events/rtgr/poradnik_dla_lekarzy-1.pdf, ostatni dostęp: 13.07.2021)
